Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հետ Մյունխենի համաժողովի շրջանակներում տեղի ունեցած պանելային քննարկման ժամանակ հայտարարել է, թե ինքը պատրաստ է բանակցություններ սկսել «Ղարաբաղի հայկական փոքրամասնության հետ» միայն այն դեպքում, երբ «հանցագործ, Եվրոպայում փողերի լվացմամբ զբաղվող Ռուբեն Վարդանյանը» թողնի Արցախը։ 

Նա նաև հայտարարել է, թե իրենք պատրաստ են բանակցել «Ղարաբաղի այն հայերի հետ, որոնք ծնվել ու մեծացել են այնտեղ», այլ ոչ թե «ՌԴ-ից արտահանված մեկի հետ»։

Դժվարանում ենք հստակ պատասխան գտնել այն հարցին, թե ինչո՞ւ են Բաքվում սևեռվել Ռուբեն Վարդանյանի անձի վրա:

Ամենաակնհայտ վարկածն այն է, որ Ալիևը ԼՂ-ն համարում է Ադրբեջանի «ներքին գործ» ու Ստեփանակերտում չի ցանկանում տեսնել մեկին, ով՝ եթե անգամ Ռուսաստանի «մարդը» չէ, ապա ֆինանսական ռեսուրսներ ու միջազգային ճանաչում ունեցող մարդ է, ով կարող է որոշակի սուբեկտություն հաղորդել ԼՂ-ին:

Մյուս կողմից, եթե Վարդանյանը Մոսկվայի «մարդն» է, ապա նրան թիրախավորելով՝ Բաքուն Ռուսաստանի հետ երկխոսության, ավելի ստույգ՝ առևտրի դաշտ է բացում:

Չի բացառվում նաև, իհարկե, որ Բաքուն պարզապես զբաղված է Արցախի քաղաքական դաշտի մոդեռատորությամբ ու փորձում է ուժերի որոշակի բալանս ստեղծել՝ իր հայտարարությունների միջոցով ստանալով որոշակի էֆեկտ: Օրինակ, երբ Բաքվում լոյալ են արտահայտվում Վիտալի Բալասանյանի մասին, ավտոմատ թուլանում եմ նրա դիրքերը Ստեփանակերտում ու ճիշտ հակառակը՝ թիրախավորվող Վարդանյանը կփորձի օգտվել դրանից:

Բայց, իհարկե, ավելի իրական է այլ սցենար:

Արցախի ներքաղաքական, ներիշխանական խմորումների հետևանքով՝ մոտ օրերս Ռուբեն Վարդանյանը հեռանալու է իր պաշտոնից, ինչը Բաքվի կողմից ներկայացվելու է որպես հաղթանակ, իսկ Արցախի մեր շատ հայրենակիցներ հիասթափության նոր ալիք են ապրելու:

Բայց Ալիևի մյունխենյան ելույթի ամենատհաճ պահն այն էր, որ Փաշինյանը լռությամբ հետևում էր, թե ինչպես է Ալիևը վիրավորական խոսքեր շռայլում Վարդանյանի հասցեին...

Վահրամ Բագրատյան